Miejscowość

Kostomłoty (niem. Kostenblut) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, siedziba gminy Kostomłoty. Wieś jest położona na Równinie Kostomłotów. Kostomłoty leżą 39 km na południowy-zachód od Wrocławia.

Historycy wywodzą polską nazwę miejscowości od słów kość i młócić. Niemiecka nazwa Kostenblut jest adaptacją fonetyczną chronologicznie wcześniejszej formy słowiańskiej, przy czym rolę odegrało tu podobieństwo dźwiękowe do istniejących w jęz. niemieckim słów Kosten (koszty, kosztować) i Blut (krew). Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie "Costhomloth" wymienia spisany ok. 1300 roku średniowieczny łaciński utwór opisujący żywot świętej Jadwigi Vita Sanctae Hedwigis.

Zachowały się następujące zapisy nazwy miejscowości:

• 1149 - Forum Constinlot

• 1193 - Costomlat

• 1254 - civitas Costomlot

• 1284 - Costenblut

• po 1614 - Kostenblut

• 1945 - Kostomłoty

W "Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego" istnieje zapis: "W r. 1137 Piotr Włost otrzymał od Bolesława Krzywoustego za rzekę św. Stefana przeszło 5000 łanów ziemi, należących do wsi: Kostomłoty (Kostenblut) na Szląsku, którą następnie przekazał klasztorowi Sw. Wincentego we Wrocławiu." i jest to zapis świadczący o najstarszej historii Kostomłotów, ale spisany został w II poł. XIX wieku.

Kostomłoty są jedną z najstarszych osad targowych na Dolnym Śląsku, po raz pierwszy odnotowano jej istnienie w dokumencie księcia Bolesława Kędzierzawego. Dokument jest datowany na 22 czerwca 1149, a nazwa osady zapisana jako „forum Costinlot”. Następna wzmianka jest datowana na 1201 rok i wiąże się z istnieniem kościoła parafialnego pw. św. Gotarda. Kolejny zapis pochodzi z dokumentu kięcia Henryka III, który został sporządzony we Wrocławiu 23 października 1254. Książę informował, że w „civitas Costomlot” targ, który obywał się w poniedziałki zostaje przeniesiony na soboty. Użycie określenia „civitas” świadczyło, że osada posiadała miejski charakter zabudowy. Prawo lokacyjne Kostomłoty otrzymały po 1241, ale prawa miejskie osada otrzymała w 1284 i wiązało się to zapewne z wysoką rangą w porównaniu z okolicznymi osadami targowymi. W 1614 potwierdzono w kronikach istnienie władz miejskich złożonych z burmistrza, wójta i czterech przysięgłych (prawdopodobnie rajców), rolę pisarza miejskiego pełnił nauczyciel. Jak większość ówczesnych miast Kostomłoty były wielokrotnie niszczone przez pożary i działania wojenne. Zniszczenia powstałe podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648) spustoszyły miasto do tego stopnia, że utraciło ono prawa miejskie. Po trwającej wiele lat odbudowie zostały one przywrócone 29 maja 1692 przez cesarza austriackiego Leopolda I Habsburga. Ponownie spustoszenie przyniosły działania zbrojne wojny siedmioletniej (1756-1763). Po zajęciu Dolnego Śląska przez Prusy Kostomłoty stały się niewielkim miasteczkiem spełniającym rolę lokalnego ośrodka handlu i usług, który posiadał prawa do dwóch wielkich jarmarków – wiosennego i jesiennego. Miasteczko nigdy nie osiągnęło już dawnej rangi prężnego ośrodka handlu. W 1823 wybudowano murowany budynek szkoły, a w 1896 szpital miejski. W 1902 powstała mleczarnia i budynek poczty. W 1939 roku miasteczko miało 937 mieszkańców.

Po zniszczeniach wojennych i wyludnieniu polskie władze odebrały w 1945 Kostomłotom prawa miejskie mimo, iż miejscowość posiada typowo miejski układ zabudowy. Obecnie jest to osada gminna posiadająca ok. 800 mieszkańców.

W 1866 w Kostomłotach urodził się Julius Blaschke, niemiecki historyk związany swoją twórczością z Głogowem.

źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Kostom%C5%82oty_(wojew%C3%B3dztwo_dolno%C5%9Bl%C4%85skie)

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w  Kostomłotach wymieniony został po raz pierwszy w  1201 r., w  dokumencie papieża Innocentego III z  12 sierpnia – określony został wówczas „ecclesia St. Godardi in Costomlot”. Kościół jest budowlą gotycką z  fragmentami renesansowymi, przebudowywaną i  rozbudowywaną w  formach neogotyckich. Wzniesiony w  poł. XIV w, remontowany ok. 1550 r., rozbudowany w latach 1582–1585. W okresie powojennym prowadzono prace remontowe: w  latach 1959–60 wymieniono pokrycie dachowe, w 1970 r. przeprowadzono remont wieży, w 1997 r. remont elewacji, w 2003 r. konserwowano elementy wystroju i wyposażenia.

Krzyż wotywny pochodzący z  XIX w., neoromański, ustawiony we wschodniej części cmentarza przykościelnego; wykonany z piaskowca, wolnostojący, otoczony kutą balustradą na ceglanej podmurówce. Krzyż w stylu łacińskim z wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego, ustawiony na wysokim, rozbudowanym cokole, na frontowej ścianie inicjały – MR, na wysokości ok. 70 cm nieczytelna sygnatura artysty.

Pomnik św. Jana Nepomucenna ustawiony przed bramą zachodnią cmentarza przykościelnego, barokowy, ok. 1730 r., sygnowany na obłoku, pod lewą stopą monogramem „F.M.” lub „F.H.”,. Ustawiony na wtórnym, prostopadłościennym cokole, wcześniej na kolumnie o spiralnie skręconym trzonie.

Krzyż pokutny z XIV–XVI granitowy, usytuowany po północnej stronie wschodniego wejścia na cmentarz przykościelny, po zewnętrznej stronie ogrodzenia. Krzyż utrzymany w stylu łacińskim, wolnostojący z wyrytym wizerunkiem miecza.

źródło: http://www.kolowroclawia.pl/zalaczniki/artykuly/kostomloty_mini_przewodnik.pdf

Polecam także zdjęcia: http://fotopolska.eu/Kostomloty/b22961,Kosciol_Podwyzszenia_Krzyza_Swietego.html

Kesz to małe pudełeczko schowane pod podanymi współrzędnymi. Dla ułatwienia - szukamy po zewnętrznej stronie murów. Na starcie zawiera logbook, ołówek ( nie na wymianę ) i kilka fantów. Proszę zostawiać maskowanie w takim stanie w jakim zastaliściePierwszego znalazcę proszę o weryfikację kordów w miarę możliwości :)