Alejami Sułkowskiego nazywa się południowo-wschodnią część Dolnego Przedmieścia położoną w zakolu rzeki Białej. W 1489 r. powstały tu rozległe ogrody zamkowe - dar dla księcia Kazimierza II za prawo wznoszenia zabudowań poza murami miejskimi i potwierdzenie wszystkich wcześniejszych przywilejów - które "po wsze czasy" miały nie zostać zabudowane. Tak też było do końca XIX w., kiedy to Max Fabiani w swoim planie regulacji urbanistycznej wysunął postulat ich likwidacji i budowy tam dzielnicy mieszkalnej. Zabudowa ogrodów zaczęła się jednak dopiero w latach 30. XX wieku. W ciągu trzech lat, między 1934 a 1937 rokiem, w obrębie ul. Bohaterów Warszawy, Grota-Roweckiego, Wilsona, Kunickiego i Kołłątaja powstała ekskluzywna dzielnica mieszkalna. Zabudowa Alei tworzy jednorodny stylistycznie, funkcjonalistyczny zespół (choć każdy budynek powstawał oddzielnie). Autorami projektów większości budynków byli Alfred Wiedermann oraz firma Romana Jüttnera i Franciszka Bolka. Ze względu na to, że wiele parceli pozostało pustych, po wojnie kontynuowano zabudowę Alei, niestety nie zawsze dostosowując się stylem do reszty (np. blok z wielkiej płyty przy ul. Kołłątaja).
źródło zdjęcia: fotopolska.eu
O keszu:
Aby go zdobyć przechodzimy przez mostek od Placu Ratuszowego. Będąc skierowanym plecami do niego mamy kesza przy prawej barierce, na samym jej końcu. Należy się tylko schylić i ostrożnie wybadać aby nie popłynął do Bałtyku ;). Miejsce bardzo ruchliwe w tygodniu, podejmujcie w odpowiedniej chwili.