Kesz to mikromagnetyczny pojemnik o dużych możliwościach:) Posiada miejsce na małe fanty i geokrety. Na pierwszych trzech znalzaców czakają też certyfikaty.

*Wymienia się jako Darnowo, Zarnowo, Dzarnowo, Dzarnow, Dzyarnovo Regia. Wieś oddalona 9 km w kierunku północno-zachodnim od Płocka. Leży nad rzeką Wierzbicą. Niegdyś stanowiła własność książęcą. Pierwsza wzmianka pochodzi z roku około 1240 kiedy to książę Konrad I miałby potwierdzić biskupstwu płockiemu posiadanie m.in. swojej części [w połowach] u rybaków książęcych w tejże wsi.  Koleiny raz napotykamy na nią w roku 1405. Wówczas to Andrzej kasztelan płocki wystawia dla Mikołaja syna Marcina z Dziarnowa [Zarnowo] list dobrego urodzaju adresowany do rady Starego Miasta Torunia. W roku 1445 książę Włodzisław I zastawia marszałkowi swemu [Świętosławowi] Goliaszowi       z Łęgu wieś swoją Dziarnowo z młynem w 200 grzywnach szerokich groszy na 6 lat.  Dwa lata później źródła wspominają o tym, iż   w podziale dóbr dziedzicznych między braćmi, Andrzejem z Zakrzewa kanclerzem płockim i Piotrem z Gulczewa, Andrzej otrzymuje połowę miasta Sierpc i wieś Śniedzanowo po śmierci Sasina i 500 kóp groszy w półgroszach za wieś Dziarnowo po śmierci Aleksandra. W roku 1485 ponownie natkniemy się na wzmiankę na temat interesującej nas wsi. W tymże roku wymienia się księcia Janusza II, który pożyczając z sum ofiarowanych na erekcję kaplicy pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP w Sierpcu 500 kóp groszy, zabezpiecza je na wsiach Biała i Dziarnowo.  W 1498 roku król Jan Olbracht sumę tę przenosi na Nową Wieś.  Pod tą samą datą roczną ukryta jest wzmianka mówiąca o tym, iż  we wsi Dziarnowo znajduje się folwark i [18 włók osiadłych]; kmiecie: Misztal, Motyl, Begel, Jakub, Mikołaj, (inny) Mikołaj, włodarz, Kocieł, Blaszko, Ćwikła, Szomel, Cholewa, Żołnierz, Linus, z których 4 siedzi każdy na 2 włókach, a pozostali każdy na 1 włóce; wójt ma 3 włóki, poza tym 3 włóki opustoszałe. Kmiecie płacą czynsz po 11 groszy, pracują po 1 dniu w tygodniu. We wsi staw i młyn opustoszały, budynki zniszczone, łąki zaś wystarczające. Po raz kolejny Dziarnowo odnajdujemy w źródłach w roku 1503 wówczas to król Aleksander Jagiellończyk zabezpiecza Janowi Rabsztyńskiemu z Tęczna marszałkowi dworu i staroście sandomierskiemu i płockiemu 5000 florenów węgierskich m.in. na tejże wsi. W roku 1530 król Zygmunt I odbiera starostwo grodowe płockie Mikołajowi Niszczyckiemu  i nadaje królowej Bonie wszystkie królewszczyzny płockie m.in. Dziarnowo.  Rok później źródła wspominają, iż we wsi znajduje się 17 włók osiadłych, młyn o 1 kole, dziedziczny, wójtostwo Chełstowskie – 3 włóki folwarczne. 

*źródło:  LP 14-16. /\ SHGWP, z. 1,s. 68. /\ K nr 301. /\ ZDP nr 64. /\ MK 337, 110v-111. /\ Tamże, 336, 14. /\ AG perg. 898; Kodeks dyplomatyczny księstwa mazowieckiego (L), nr 251, wyd. J. T. Lubomirski, Warszawa 1863; Księga skarbowa Janusza II księcia mazowieckiego z lat 1447-1490 (K skarb.), wyd. J. Senkowski, Kwart. Hist. Kult. Mater., t. 7, nr 1012, 1559, zesz. dodatkowy. /\ MS II nr 1168. /\ LP 151-152. /\ MS III nr 935; AG perg. 958. /\ LP XXVIII; MS IV, 1 nr 5572. /\ RP 31, 66. -> odnalazł i udostępnił:  julek.s