Wzmianka o wsi Barnim po raz pierwszy pojawia się w 1240 r., gdy należała do dóbr biskupów kamieńskich. W południowo-zachodniej części wsi, w sąsiedztwie kościoła znajduje się zespół pofolwarczny z końca XIX w. z ciekawym gołębnikiem i parkiem podworskim o charakterze krajobrazowym. Powstał on ze starego lenna rodu v. Boecke i v. Papstein. Pod koniec XIX w. właścicielem był Herman Rabe. W północno-wschodniej części wsi znajduje się drugi zespół pofolwarczny z końca XIX w., z parkiem podworskim. Natomiast poza wsią ok. 1 km na południowy wschód dawny zespół dworsko-folwarczny z przełomu XIX i XX w., z parterowym dworem - willą z około 1870, o cechach eklektycznych, z czworokątną wieżą umieszczoną centralnie i małym parkiem.
Pośrodku wsi znajduje się późnogotycki kościół kamienno-ceglany z 1531 r. z masywną wieżą założoną na planie kwadratu zwieńczoną obronnymi blankami i ośmiobocznym gotyckim hełmem murowanym z cegły. Ponadto wyróżnia się ona bogatą dekoracją w postaci dużych blend i rozmieszczonych w nich wąskich otworów okiennych. Do dnia dzisiejszego kościół był wielokrotnie restaurowany i odbudowywany o czym świadczą daty znajdujące się na południowej elewacji wieży.
Keszyk to duże mikro, który schował się nisko pod koordami (+/-3m), na terenie wspomnianego kościoła.