Show cache statistics
This cache belongs to GeoPath!
Please log in to see the coordinates.
Altitude: 158 m. ASL.
Region:
Poland > łódzkie
Cache type: Traditional
Size: Small
Status:
Ready for Search
Date hidden: 04-04-2012
Date created: 04-04-2012
Date published: 04-04-2012
Last modification: 05-04-2012 
78x Found 
0x Not found 
2 notes 
7 watchers 
148 visitors 
47 x rated 
Rated as: Excellent
5 x recommended
This cache is recommended by:
Bear Team, damian211289, Dragana, unieski, Zyfika
Cache attributes
Description
PL
Zamek w Drzewicy
gotycko-renesansowy zamek arcybiskupi...
Pierwotny zamek w Drzewicy zbudowany został w XV wieku. Był to gotycki zamek warowny. W latach 1528-1535 został przebudowany w stylu renesansowym przez Macieja Drzewickiego – arcybiskupa gnieźnieńskiego. Usytuowany na prawym brzegu rzeki Drzewiczki zamek o wymiarach 37 x 43 m., otoczony był dwiema fosami i wałem ziemnym oraz wysokim parkanem drewnianym. Cała budowla składała się z:
- dwóch trzykondygnacyjnych budynków mieszkalnych,
- czterech pięciokondygnacyjnych wież stylizowanych na obronne,
- dziedzińca otoczonego murem dwunastometrowej wysokości.
Budynek mieszkalny (zajmujący zachodnią część zamku – od strony mostu) posiadał po cztery duże izby na każdym z trzech pięter. Od strony północnej i południowej zbudowano trzypiętrowe alkierze. W południowym alkierzu, na trzecim piętrze znajdowała się kaplica zamkowa.
Mury według mody renesansowej, były otynkowane, a ściany wewnętrzne dodatkowo-polichromowane. Na wysokości pierwszego i drugiego piętra wzdłuż i wewnętrznej strony murów biegły drewniane ganki. Pozostałe odcinki obwodu tworzyły wysoki mur obronny ze strzelnicami. Całość otaczał fosa, łącząca się z korytem rzeki Drzewiczki.
Wieże narożne zbudowane na planie kwadratu posiadają imponujące naroża wykonanie z dokładnie dopasowanych ciosów kamiennych. Widoczne w nich otwory strzelnicze dla armat oraz dla kusz i łuków choć mogły spełniać swoja funkcję militarną, to jednak były w zasadzie elementami dekoracyjnymi. W wieży południowo-zachodniej od strony fosy widoczna znaczna wyrwa na wysokości drugiej kondygnacji. To ślad po radzieckim pocisku artyleryjskim, który w styczniu 1945 roku trafił w zamek. Wieża płn-wsch. posiadała podwójną bramę wjazdową oraz furtę dla pieszych. Zachowały się wnęki dla mostów zwodzonych, które prowadziły do bramy i do furty. Na ścianie wewnątrz budowli zachował się fragment fresku Św. Anny Obramienia okien i drzwi – wykonane z profilowanych ciosów piaskowcowych wskazują na wyraźne wpływy modnych wówczas – zwłaszcza w Krakowie – form renesansowych. Wokół okien w bramie wjazdowej widoczne – zwłaszcza od strony dziedzińca zamku – przeróbki architektoniczne powstałe na początku XVI wieku, w okresie przebudowy starszego zamku obronnego na renesansową rezydencję.
Gotyckie szczyty zamku, wieńczące wschodnią, północną i południową część budynku mieszkalnego, zbudowane z czerwonej cegły wspaniale kontrastowały z bielą tynków murów zamku. Kominy wznoszące się pośrodku szczytów nakryte były koronami z cegły, które stanowiły zabezpieczenie przed rozsypaniem się komina, a zarazem stanowiły charakterystyczny, widoczny z daleka akcent zamku. Same ściany szczytowe nie posiadają na terenie Polski swojego odpowiednika, najbliższy znajduje się w Danii (!). O szczyt oparta była gotycka, wysoka więźba dachowa typu północnoeuropejskiego, charakterystyczna dla zamków i kościołów nad Bałtykiem. Również umieszczeniem klatek schodowych wewnątrz budynku mieszkalnego wyraźnie przypomina ratusz gdański. Przez ponad 100 lat (1530 – 1650) stanowił rezydencję rodu Drzewickich. Od 1675 roku był zamieszkiwany przez siostry bernardynki, które tu znalazły schronienie po pożarze ich – znajdującego się 100 m w górę rzeki – klasztoru. W 1787 roku zamek drzewicki zwiedzał król Stanisław August Poniatowski, dla którego Zygmunt Vogel – nadworny malarz namalował widok zamku w Drzewicy – akwarela z 1792 roku znajduje się w zbiorach Gabinetu Rycin Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego z kolekcji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.Kres świetności zamku nastąpił po wielkim pożarze w 1814 roku, który całkowicie zniszczył drewniany dach i wnętrze zamku. Od tej pory stoi w ruinie, stanowi cenny zabytek architektoniczny i jest atrakcją turystyczną miasta. Zachowane potężne wieże narożne wywierają olbrzymie wrażenie na przyjezdnych.
Wieże narożne zbudowane na planie kwadratu posiadają imponujące naroża wykonanie z dokładnie dopasowanych ciosów kamiennych. Widoczne w nich otwory strzelnicze dla armat oraz dla kusz i łuków choć mogły spełniać swoja funkcję militarną, to jednak były w zasadzie elementami dekoracyjnymi. W wieży południowo-zachodniej od strony fosy widoczna znaczna wyrwa na wysokości drugiej kondygnacji. To ślad po radzieckim pocisku artyleryjskim, który w styczniu 1945 roku trafił w zamek. Wieża płn-wsch. posiadała podwójną bramę wjazdową oraz furtę dla pieszych. Zachowały się wnęki dla mostów zwodzonych, które prowadziły do bramy i do furty. Na ścianie wewnątrz budowli zachował się fragment fresku Św. Anny Obramienia okien i drzwi – wykonane z profilowanych ciosów piaskowcowych wskazują na wyraźne wpływy modnych wówczas – zwłaszcza w Krakowie – form renesansowych. Wokół okien w bramie wjazdowej widoczne – zwłaszcza od strony dziedzińca zamku – przeróbki architektoniczne powstałe na początku XVI wieku, w okresie przebudowy starszego zamku obronnego na renesansową rezydencję.
Gotyckie szczyty zamku, wieńczące wschodnią, północną i południową część budynku mieszkalnego, zbudowane z czerwonej cegły wspaniale kontrastowały z bielą tynków murów zamku. Kominy wznoszące się pośrodku szczytów nakryte były koronami z cegły, które stanowiły zabezpieczenie przed rozsypaniem się komina, a zarazem stanowiły charakterystyczny, widoczny z daleka akcent zamku. Same ściany szczytowe nie posiadają na terenie Polski swojego odpowiednika, najbliższy znajduje się w Danii (!). O szczyt oparta była gotycka, wysoka więźba dachowa typu północnoeuropejskiego, charakterystyczna dla zamków i kościołów nad Bałtykiem. Również umieszczeniem klatek schodowych wewnątrz budynku mieszkalnego wyraźnie przypomina ratusz gdański. Przez ponad 100 lat (1530 – 1650) stanowił rezydencję rodu Drzewickich. Od 1675 roku był zamieszkiwany przez siostry bernardynki, które tu znalazły schronienie po pożarze ich – znajdującego się 100 m w górę rzeki – klasztoru. W 1787 roku zamek drzewicki zwiedzał król Stanisław August Poniatowski, dla którego Zygmunt Vogel – nadworny malarz namalował widok zamku w Drzewicy – akwarela z 1792 roku znajduje się w zbiorach Gabinetu Rycin Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego z kolekcji króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.Kres świetności zamku nastąpił po wielkim pożarze w 1814 roku, który całkowicie zniszczył drewniany dach i wnętrze zamku. Od tej pory stoi w ruinie, stanowi cenny zabytek architektoniczny i jest atrakcją turystyczną miasta. Zachowane potężne wieże narożne wywierają olbrzymie wrażenie na przyjezdnych.
Obok zamku do dziś znajduje się podupadła budowla będąca 1/3 dawnego, XV-wiecznego murowanego, parterowego dworu z XVIII-wiecznym dwukolumnowym gankiem. W okresie, kiedy zamek stanowił rezydencję mieszkalną, dwór pełnił role budynku gospodarczego, mieszcząc browar piwa drzewickiego. Boczne skrzydła dworu zostały kilkadziesiąt lat temu rozebrane.
Niestety na dzień dzisiejszy nie da się zwiedzić zamku od środka, jest zamkniety naklucz :(
Kesz:
schowany intuicyjnie, tyle schowek na kesza już dawno nie widziałem,
raczej nie powinno być kłopotu.
raczej nie powinno być kłopotu.
Weź koniecznie coś do pisania!!!
Pictures
Log entries:
78x
0x
2x
2x
