Podziemia prawdopodobnie prowadziły do na teren dworu. Dziś pozostały tylko ruiny.
Zespół dworsko – parkowy
Założony został na planie kwadratu. Jest to jedno z większych założeń dworskich z dość dobrze zachowaną liczną zabudową folwarczną. Bogata i stara metryka historyczna (XIII w.) jak również dobrze zachowany XIX-wieczny układ przestrzenny pozwala na dość wysoką ocenę pod względem zabytkowym.
W 1804 r. majątek w Karbowie nabył sekretarz poczty Ernst Krieger. Wzniósł on dwór z oficyną boczną. W 1843 r. Majątek objął syn Ernst Otto Adolf Krieger. Powiększył on 4-krotnie podwórze i wzniósł zabudowania gospodarcze. W 1895 r. majątek kupiła Spółka Akcyjna Landsbank z Berlina, z przeznaczeniem na parcelację. Kolejnym właścicielem był Georg Max Wilhelm Lehmann. W rękach jego rodziny Karbowo pozostało do 1945 r. W 1946 r. całość założenia przejął Skarb Państwa Polskiego i utworzono tu gospodarstwo rolne. W latach 90-tych XX w. gospodarstwo przejęła AWRSP i wydzierżawiła prywatnej osobie, która wykupiła większość zabudowań
Obiekt wpisany do rejestru zabytków. Obecnie stanowi własność Państwa Janusza i Niny Wiercińskich.
Park dworski
Park tworzy 16 gatunków drzew, w tym 22 drzewa pomnikowe: lipy, jesiony, jawory, platany klonolistne, buk pospolity, dąb szypułkowy, kasztanowiec oraz tulipanowiec amerykański. Za pomniki przyrody zostały uznane w 1988 r. Drzewa mają 18-30 m wysokości i obwody 179-530 cm. Tulipanowiec amerykański jest najmłodszym pomnikiem przyrody w karbowskim parku - około 80-letnim. Pozostałe pomnikowe drzewa w tym parku mają około 170 lat każde.
Zespół składa się z:
dwór murowany z drugiej połowy XIX w. ( w ruinie), park o powierzchni około 5,0 ha, zabudowy folwarcznej, murowanej w skład której wchodzą: 2 stodoły z drugiej połowy XIX w., chlewnia (owczarnia) z drugiej połowy XIX w., ekonomówka z drugiej połowy XIX w., 3 obory z drugiej połowy XIX w., spichlerz z 4 ćw. XIX w., gołębnik z 4 ćw. XIX w., gorzelnia z 4 ćw. XIX w., spichlerz z XVIII/XIX w., obora z XIX/XX w., chlewnia k. z XIX w.
Opracowanie na podst.
Programu opieki nad zabytkami Gminy Brodnica na lata 2011-2014 oraz
http://www.brodnica.ug.gov.pl/index.php?strona=138
Kesz jest ukryty przy wejściu do podziemi (niestety już w stanie ruin), należy zachować ostrożność. Latem odnalezienie utrudnia roślinność.
Wieczko od skrzynki jest troche słabe, prosze o ostrożne "dziukanie". Nie jest głęboko zakopana z powodu braku łopatki. Przy okazji podmienie worki na lepsze.