Zespół pałacowy w dawnej rezydencji Sapiehów. Na pocz. XVII w. na pagórku górującym nad miasteczkiem kanclerz Wielkiego Księstwa Litewskiego Lew Sapieha wzniósł pałac, w którym podejmował m.in. królewicza Władysława Wazę idącego w 1617 r. na Moskwę. Rezydencja została zniszczona i opuszczona przez mieszkańców w wyniku wojny domowej skonfederowanej szlachty z Sapiehami w 1698 r. Aleksander Sapieha przeznaczył jedno ze skrzydeł swej rezydencji na teatr, założył też w Różanie i innych swych dobrach kilka fabryk włókienniczych. Syn Aleksandra, Franciszek Sapieha, odziedziczywszy Różanę w 1793 r. z niewiadomych przyczyn przeniósł swą siedzibę do Dereczyna, część wspaniałej rezydencji w Różanie przeznaczając na skład zboża i przędzalnię wełny. Od tego czasu zaczął się powolny upadek różańskiej siedziby. Główny korpus pałacu przerobiono na fabrykę włókienniczą, a pozostała część rezydencji powoli ulegała zniszczeniu. W 1914 r. pałac został spalony, w 1930 r. częściowo restaurowany, ponownie zniszczony podczas wojny w 1944 r. i od tego czasu rezydencja pozostaje w ruinie. Zachowały się ściany korpusu głównego pałacu z mocno wysuniętym ryzalitem ozdobionym dwiema parami doryckich kolumn na potężnych cokołach, pilastrami i trójkątnym frontonem. Od boków głównego korpusu odchodzą dwie półkoliście zagięte galerie arkadowe na parach kolumn toskańskich. Prawa galeria łączy się z dużą prostokątną oficyną mieszczącą niegdyś teatr. Lewa galeria zachowana jest częściowo, łączyła się ona niegdyś z niezachowaną symetrycznie ustawioną drugą oficyną. Na głównej osi rezydencji znajduje się okazała, wysoka brama wjazdowa z trzema prześwitami Brama ozdobiona jest kartuszem herbowym, prostokątnymi płycinami, gzymsem oraz boniowaniem w dolnej części. Do bramy, po obu stronach przylegają dwie stosunkowo duże piętrowe kordegardy wzniesione na planach prostokątów, w dolnej części ozdobione boniowaniem. Niegdyś łączyły się one galeriami z oficynami tworząc w ten sposób całkowicie zamknięty zespół budowli. Pomiędzy bramą z kordegardami a korpusem głównym rozciąga się rozległy trawiasty dziedziniec. Z boku, pomiędzy korpusem oficyny-teatru a prawą kordegardą znajduje się murowana jednoprzejazdowa furta. Cały zespół jest w stanie postępującej ruiny.
( http://www.zapala.pl/eb/bial2004/rozana.htm )

Skrzynka ukryta na poziomie ziemi, w prawym skrzydle zamku - szczegóły na zdjęciach.